Varanasi, we zijn er!

Met een joekel van een backpack op onze rug en schoudertassen met waterflessen om onze schouder stappen we de taxi in die ons naar het treinstation bij Agra Fort brengt. Het is acht uur 's avonds op zondag en na 1,5 dag Agra gaan we dan eindelijk naar onze bestemming toe: Varanasi! Agra was indrukwekkend. Het fort was nog veel mooier dan die in Delhi, en de Taj Mahal slaat natuurlijk alles. Gewoon absolute perfectie, ik kan er niet meer over zeggen! We gingen er zondagmorgen half 6 naar toe omdat het dan rustig is. Wegens wat, ahum, stoelgangproblemen, voelde ik me helaas niet helemaal top waardoor ik de helft van de tijd op de prachtige wit-marmeren bankjes moest gaan liggen om weer wat kleur in mijn gezicht te krijgen, maar met uitzicht op de Taj Mahal kun je alles aan.

Na de Taj Mahal besloten we naar een markt te gaan die in het boekje werd beschreven als 'levendige volksmarkt'. Het bleek een enorme sloppenwijk te zijn, waarin we constant werden achtervolgd door horden uitgemergelde kinderen met pluizige haren en opdringere rickshaw drivers. We hadden pas 1,5 uur later weer afgesproken met onze driver, het waren de langste 1,5 uur van mijn leven. De armoede is zo vreselijk om te zien. We voelen ons zo schuldig. Met de waarde van onze camera kunnen zij een jaar leven, of misschien wel langer. Maar als je er eentje een banaan geeft komen er meteen 50 anderen naar je toe. Waar leg je de grens? Het ergste is nog dat ze je op een gegeven moment gaan irriteren, en dan reageer je geirriteerd. Terwijl je hun gedrag zo goed kan begrijpen. Het is echt aangrijpend en lastig voor je geweten.

Onze Duitse medereizigsters vertrokken zondag om 2 uur om met onze driver verder te reizen. Erg jammer, we hebben inmiddels het gevoel dat we elkaar al jaren kennen. Maar we zullen elkaar zeker weer ontmoeten, dat staat vast! Zij vertrekken naar zuid India, Kerala, waar ze vooral even gaan uitrusten na het hectische Noord India.

Vanochtend kwamen we aan in Varanasi. Ruim 2 uur later dan gepland, maar met deze vertraging hebben we nog geluk vertelt iemand ons later. Vaak loopt het op tot 3 uur, heel gebruikelijk. We gaan bij riksja driver naar het project en worden heel erg lief ontvangen. Een rondleiding door de kliniek, het schooltje en dan gaan we naar onze kamer om uit te rusten. Onze kamer bestaat uit een betonnen vloer, een bed met twee matrasjes van 5 cm dik en twee grote gaten in de muur. Hmm. Maar goed, we overleven het wel! Inmiddels alles een beetje ingericht, en dan is het te doen. Na het uitpakken zitten we samen op bed en komt alles er even uit, de spanning, vermoeidheid en indrukken van de afgelopen dagen. Iedereen zegt wel dat de eerste maand lastig is en dat je je thuis zult missen, maar hoe dat voelt realiseer ik me nu pas echt. Als we genoeg afleiding hebben gaat het wel, maar zodra je alleen op je kamer zit en even niets te doen hebt is het lastig. Maar het komt goed! De komende weken zullen we gelukkig wat structuur in ons leven krijgen, en kunnen we eindelijk wat doen!

Nog wat leuke weetjes:

- Het is hier spotgoedkoop, maar daar wen je zo snel aan. Internet is 40 cent per uur, maar als het 50 cent is zoeken we naar een ander tentje. Ergens uit eten gaan is ongeveer 2 euro per persoon en onze kamer zal ons waarschijnlijk 2,50 euro per persoon per nacht gaan kosten. Hoezo low budget..

- We hadden hiervoor nog weinig koeien gezien, maar nu stikt het ervan! En daarom ook ooooveral koeienvlaaien.. Nog niet ingestapt gelukkig, maar die dag gaat ongetwijfeld komen.

- Overal in Varanasi lopen sadhu's, religieuze bedelaars die leven van donaties en op straat mediteren. De meesten hebben nog wel iets van een lendendoek aan maar niet allemaal.

- Wij verbaasden ons over het aantal homoseksuelen hier in India, maar nu blijkt dat mannen elkaars handen vasthouden, elkaar aaien en knuffelen als teken van vriendschap. Voor vrouwen wordt dit niet goedgekeurd. En homoseksualiteit is uit den boze.

- Er is hier een restaurant waar je pizza kan en spaghetti kan eten! Het wordt ons dipjes-restaurant, voor als we het even niet meer zien zitten en troostvoer van thuis nodig hebben.

Nou lieve allemaal, bedankt nog voor de reacties. Ik ga nu wat foto's uploaden, hoop dat dat lukt! Anders ergens deze week! Hoop dat alles goed met jullie gaat.

Veel liefs,

Nienke