Dharma, Karma, Mantra etcetera!

'And first breath in through the left nosestril, and visualize the compassion and love flowing through your body in the form of white light. Then breath out through your right nosestril, visualizing smoke of anger, greed, jealousy and other negative emoties coming out of your nose..'
Met mijn ogen dicht, slapende voeten en prikkelende tenen probeer ik de commando's te volgen. Iemand heeft een klokje in zijn tas zitten, wat onophoudelijk tikt gedurende de ochtendmeditatie. Doet me denken aan de tikkende klok bij ons thuis, met dat enorme lawaai wat er dan ook nog elk half uur en heel uur uit komt. Gelukkig heeft dat kleine klokje die eigenschap niet, stel je voor dat in deze stilte..
'And breath out, leaving all your negatives thoughts and emotions behind you'
Oke, focus. Adem in, wit licht, adem uit, zwarte rook. Alle irritatie over het lawaai van de klok eruit, en liefde en compassie ervoor in de plaats. Luid geblaf buiten. Lijkt Marley wel als ze een vogel ziet. Wat doet Marley op dit moment eigenlijk? Het is nu half 4 's ochtends in Nederland, waarschijnlijk ligt ze te slapen, energie aan het verzamelen om weer een hele dag rond te stuiteren. Zal ze me nog herkennen als ik terugkom? Stel je voor dat ze alleen maar tegen me blaft als ik binnenkom..
'And now through both nosestrills in and out, naturally.'
Nienke, nou is het genoeg, focus. Focus, focus. We zijn pas op dag 1 en je aandacht is al ver te zoeken, wat een goed begin. Nog 9 dagen te gaan, hoe zal ik me daarna voelen? Wat ga ik daarna eigenlijk doen? Misschien Tibet, als het mogelijk is. Nog twee weken voor ik naar Sri Lanka ga, ook genoeg tijd om een nationaal park te bezoeken en olifanten en tijgers te zien. Er is zoveel keus.. Of nog een trekking? Onee ik heb mijn schoenen al verkocht, misschien kan ik..
'And that's it for this morning, thank you. And now all the positive energy you collected by being aware of your breath, dedicate it.'
Oeps, dat was de meditatiesessie alweer..

Geeft misschien een goed beeld van mijn eerste dagen in Kopan, met een hoofd vol plannen en heen en weer stuiterende gedachten over van alles en nog wat. Net terug uit Pokhara kwam ik aan het in klooster, aan de rand van de Kathmandu vallei op een heuvel. Na de trekking had ik besloten de cursus in Kopan Monastery te gaan doen, maar daarvoor had ik nog 6 dagen te tijd. Ik besloot naar Pokhara te gaan, een stadje bij een prachtig meer aan de rand van de Himalaya. Het startpunt for de beroemde Annapurna trekking. Ik nam afscheid van mijn trekkingmaatjes en ging alleen in de bus naar Pokhara. Vond het toch wel weer spannend, zou ik zes dagen zielsalleen in mijn kamer zitten? Waren er wel leuke mensen in Pokhara om wat mee te doen, en nog belangrijker, vonden ze mij wel leuk genoeg om wat mee te doen? Wat moest ik in mijn blog schrijven als het niks was, een mislukt project, vriendloos. Mijn zorgen bleken voor niets te zijn. Ik belandde in een heel prima guesthouse, Banan Garden Lodge, met een mooie tuin en uitzicht op het meer. De eerste dag bracht ik alleen door, en in de middag resulteerde dat in een lichte inzinking omdat mijn angsten bevestigd leken te worden. Maar dat bleek voor niets, diezelfde avond nog raakte ik aan de praat met twee mensen in een restaurantje en de rest van de dagen ben ik niet meer alleen geweest, heb zelfs af en toe een dagje 'vrij' genomen om alleen wat te doen. Via via ontmoette ik Thomas uit Duitsland, met wie ik die dagen veel gedaan heb. Naar een museum over de Himalaya's, gefietst rondom het meer en een bootje gehuurd om te varen in het meer. We weigerden de belachelijke hoge huurprijs voor de normale huurboten te betalen, dus uiteindelijk vonden we een aardige man van wie we zijn bootje mochten lenen voor een middag. Het bleek een boomstambootje, zo een als in Pocahontas. Eigenlijk bedoeld voor 1 persoon, waardoor we gevaarlijk diep in het water lagen.. Het was ontzettend wiebelig, dus uiteindelijk zijn we midden in het meer eruit gesprongen en teruggezwommen. Het was mijn eerste keer zwemmen sinds een half jaar, heeeerlijk! Mijn tijd in Pokhara was anders dan ik voorheen gereisd had. Ik was gewend mijn nepalgids te pakken, de bezienswaardigheden op te zoeken en dag voor dag af te strepen. Maar hier leek tijd niet belangrijk te zijn. Af en toe vond ik mezelf om 3 uur nog in het restaurantje waar ik die ochtend ontbijt had, aan tafel met mensen om te kletsen, te schaken en tsja.. Wat deden we eigenlijk? Ik had geen plannen die dagen en elke ochtend was het weer een verassing hoe de dag eruit zou gaan zien. En eigenlijk beviel dat heel goed. Ik was in contact geraakt met een groep mensen die langere tijd in Pokhara bleven, dus zij vertelden me alle goede plekjes om naar toe te gaan. Op een of andere manier was schaken heel populair, dus heb mijn minieme schaakvaardigheden ook weer opgehaald. Pokhara was heel leuk!

De dag voor de boeddhistische meditatiecursus in het Kopan klooster begon ging ik terug naar Kathmandu met de bus, met een dubbel gevoel. Ik wilde eigenlijk niet weg uit Pokhara! Maar aan de andere kant had ik ook enorm veel zin om met de cursus te beginnen. De volgende ochtend stond ik precies op tijd bij de receptie van het klooster, waar twee aardige monniken me hielpen inchecken en me mijn kamer wezen. Het voelde als een campinggevoel, een groot terein en ik met mijn grote backpack achter de monnik aan lopend, die mij mijn kamer ging wijzen in de wirwar van tempels, slaapcomplexen en tuinen. Ik had me aangemeld voor de dorm, wat betekent dat ik dus mijn kamer deelde. Ik bleek twee hele leuke kamergenootjes te hebben: Angela uit Spanje en Kerri uit Amerika. Angela is yogalerares en heeft al veel ervaring met meditatie, en Kerri kwam net terug van een 4 weekse yogacursus in Sri Lanka en had ook al veel ervaring met meditatie. Voelde me nogal een groentje! Om 5 uur begon moesten we verzamelen in een van de tempels (gompa in nepalees) waar we kennismaakten met de cursusleidster, Ani Karin. Als rebellerende hippie kwam ze in de jaren zeventig in Nepal, verwikkeld in drugs, rock & roll en dat soort zaken. Bij toeval ging ze een cursus doen in het klooster, en sindsdien is ze niet meer weggegaan. Ze komt oorspronkelijk uit Zweden en is nu al bijna 40 jaar non. Ze was geweldig! Met een heel erg nuchter en down to earth benadering legde ze alles uit, en ze had een enorm gevoel voor humor. De groep bestond uit maarliefst 110 mensen, het was een van de grootste groepen ooit. Mensen uit alle landen, over de hele wereld. Ook Nederland was goed vertegenwoordigd met maar liefst 5 dames inclusief mij. Ani Karin legde de regels uit, wat me nogal een schoolkampgevoel gaf. Vanaf 9 uur 's avonds tot de volgende dag 1 uur 's middags absolute stilte om te concentreren op de meditaties. En als je de hele dag in stilte wilde zijn, oNiet stelen, en dat betekent ook geen bloem plukken, of blaadjes van de boom. En niet doden, dus ook geen muggen en vliegen op je kamer. Geen mobieltjes, internet of muziek. Geen alcohol, drugs of sigaretten. Geen boeken die niets met boeddhisme te maken hadden, tenminste, dat raadde ze ons aan. Het schema voor de komende dagen werd verteld:
6.30-7.30 Meditatie
9.00-11.30 Teaching
14.00-15.00 Discussiegroep
15.30-17.00 Teaching
18.00-18.45 Meditatie
19.45-20.45 Meditatie
Tussen de programmadelen hadden we ontbijt, lunch en avondeten, en om 5 uur 's middags een kopje thee. De volgende dag begon ik vol goede moed, maar meditatie bleek lastiger dan verwacht.. Mijn gedachten gingen werkelijk alle kanten op! Het doel was om telkens als je merkte dat je gedachten afdwaalden, weer opnieuw te focussen. En uiteindelijk moest je steeds sneller ingrijpen, steeds sneller doorhebben dat je gedachten afdwaalden. De lessen leerden ons waarom we mediteerden. De mens heeft een ongetrainde mind, een monkey mind zoals Ani Karin het noemde. Onze monkeymind gaat alle kanten op, waar hij zin in heeft, en wij hebben er totaal geen grip op. Meditatie helpt de mind te trainen, en te zorgen dat wij hem in onze macht hebben in plaats van omgekeerd. Waarom dit zo belangrijk is wordt uitgelegd in de boeddhistische leer, die nogal complex is en moeilijk om zo even uit te leggen. Enkele aspecten kan ik wel even kort benoemen. Wij mensen zijn eigenlijk altijd bezig met onze ego te bevredigen en onszelf in het nu te vermaken. We hebben echter niet door dat dit allemaal tijdelijk is en dat het geluk uit andere dingen voortkomt. We willen zo graag die schoenen hebben, maar als we ze eenmaal gekocht hebben zoeken we alweer naar iets nieuws om naar te verlangen. Dit is dus allemaal temporary happiness, wat niet voor altijd duurt. Het Boeddhisme streeft ernaar volledig inzicht te krijgen in de mind en zo de echte oorzaak van happiness te achterhalen. Binnen het Tibetaans Boeddhisme zijn er verschillende tradities. Het kopan klooster valt binnen de Mahayana traditie, wat 'groot voertuig' betekent. Het staat naast de Hayana traditie, wat 'klein voertuig'  betekent. Hayana streeft naar verlichting, en zo een boeddha te worden, voor eigen belang. Mayahana is ervan overtuigd dat men verlichting moet nastreven met als doel andere wezens op aarde te helpen, vandaar het grote voertuig, wat meerdere wezens in de richting van de verlichting kan vervoeren. Binnen het boeddhisme spelen Dharma en Karma een belangrijke rol. Dharma is de leer van Boeddha, waarin wordt uitgelegd dat we met compassie en liefde moeten leven voor anderen en onze egoistische wereldlijke belangen achter ons moeten laten. Karma is de wet van oorzaak en gevolg. Elke actie maakt een imprint op onze mindstream. Positieve actie veroorzaakt positieve inprint. Deze inprint is als een zaadje dat groeit en uiteindelijk zijn weerslag geeft op je leven, in dit geval positief. Je moet je er dus bewust van worden dat elke actie gevolg heeft op de rest van je leven. Bovendien is reincarnatie heel belangrijk. Boeddhisme gelooft dat elk wezen continu in 'samsara' verblijft, de kring van wedergeboorten. Afhankelijk van of je een positief of negatief karma hebt, wordt je in een gunstige of ongunstige situatie geboren. De imprints op je mindstream gaan mee van lichaam naar lichaam, wat betekent dat bepaalde gebeurtenissen ook resultaat kunnen zijn van acties in vorige levens. Boeddhisme hamert erop dat alles impermanent is en dat niets eeuwig is. Je leven is niet eeuwig, net als het geluk wat je ervaart op bepaalde momenten of de momenten van verdriet of boosheid. Alles is tijdelijk, wat je helpt relativeren en je emoties te temperen over bepaalde gebeurtenissen. Het klinkt allemaal heel onlogisch en rommelig als ik het zo kort vertel, maar het is erg moeilijk om tien dagen samen te vatten in een blog! Mocht je iets meer willen weten, dan raad ik aan een boek van de Dalai Lama te lezen, die heel duidelijk kan uitleggen waar het Tibetaans boeddhisme om draait. Ani Karin was een geweldige lerares die met hele leuke en duidelijke voorbeelden kon uitleggen waar de kern van Boeddhisme om draait. We hadden ook 's middags les van een echte Tibetaanse lama (boeddhistische priester) die naast zich een vertaalster had en ons zo lesgaf. Hij was echt  precies zoals die lachende boeddhabeeldjes! Ik voelde me als een spons die zoveel mogelijk informatie wilde opnemen, zoveel mogelijk. In de pauzes was ik dan ook meestal in de bibliotheek, waar een schat aan boeken over boeddhisme te vinden waren. Maar na twee dagen merkte ik dat het af en toe een beetje teveel was, zoveel informatie, en dat ontspanning ook belangrijk was. Omdat het veel zitten was, was ik extra gemotiveerd om mijn yoga oefeningen geleerd in Varanasi weer op te pakken. Dus vanaf dag 2 ging mijn wekker om 5.20 om voor de eerste meditatiesessie een uur yoga te doen, dat beviel me heel goed! De teachings waren heel leerzaam en ook wel confronterend. Boeddhisme is namelijk meer een soort psychologie over je eigen mind, en heel veel was ontzettend herkenbaar en zette me erg aan het denken over mijn gedrag, denkpatronen en emoties. De meditatiesessies begonnen vaak met een ademhalingsoefening en gingen dan in op een specifiek onderwerp. We hadden bijvoorbeeld meditatiesessies over 'our precious human life'. We analyseerden dan ons eigen leven: hoeveel geluk we hebben dat we nu geboren zijn. Genoeg eten, drinken, dak boven ons hoofd, liefdevolle familie, geen geldproblemen, vrijheid om eigen keuzes te maken, mogelijkheid om te reizen, mogelijkheid om bezig te zijn met zelf ontwikkeling. Het waren hele leerzame meditaties waarbij ik me echt bewust werd van hoe 'precious' mijn leven is, hoeveel geluk ik heb en hoe dankbaar ik moet zijn hiervoor. Dit soort meditaties stimuleren je om in het dagelijks leven meer te doen aan zelfontwikkeling en meer bezig te zijn met 'the meaning of life'. Mahayana boeddhisme is erg gericht op compassie, we hadden dus ook veel meditaties over compassie. We moesten bijvoorbeeld een voor een onze vrienden en familie voor ons halen, en door in te ademen hun leed weg te nemen, en door uit te ademen hen wit licht van geluk in hun hart te sturen. Daarna deden we hetzelfde bij 'enemies', die ook leed hebben en slechts onwetend zijn en daarom slecht handelen. We eindigden met 'strangers' , en de hele weredlbevolking waarbij we visualiseerden dat we hun honger, ziekte en zorgen wegnamen. Een andere meditatie ging over 'equanimity', iedereen hetzelfde benaderen. We moesten drie groepen voor ons zien, een met onze vrienden, een met onze vijanden en een met vreemdelingen. Daarna mediteerden we over de tijdelijkheid van alles, dat veel vrienden veranderen in vreemdelingen of vijanden, en dat vreemdelingen op hun beurt weer vrienden worden. Was het daarom wel eerlijk om mensen zo te beoordelen op in welke groep ze op dit horen?

Af en toe besloot ik het gele lintje te dragen, omdat ik merkte dat veel gesprekken tijdens de pauzes me alleen maar enorm afleidden. De andere mensen waren heel aardig, maar af en toe verzandden de gesprekken zo in oppervlakkig gepraat dat ik er slechts moe van werd. Heb daarentegen ook hele interessante gesprekken gehad en veel leuke mensen ontmoet. Mijn roommates waren bijvoorbeeld superleuk! We hebben ook een dag het nonnenklooster bezocht. We moesten tien minuten lopen buiten het klooster om het te bereiken, en hoewel de straat superrustig was met slechts enkele winkeltjes merkte ik wel dat ik niets meer gewend was! Ik vond de straat zo lawaaierig, met die brommers en muziek uit de winkels. Dat wordt wat als ik terug naar Kathmandu ga.. De laatste twee dagen waren 'retreat'. We hadden alleen maar meditatiesessies en geen discussiegroep of teachings meer. En er was absolute stilte, de hele dag. Het was best wel zwaar, vooral omdat ik het moeilijk vond zo lang in de meditatiepositie te zitten al die uren.

Achteraf kan ik zeggen dat ik er enorm veel van geleerd heb. Ik ging naar het klooster met het idee wat over Boeddhisme te leren, niet verwachtend dat het invloed op mijn eigen denken zou hebben. Maar Boeddhisme gaat over jezelf, en alles sloeg op onszelf en moesten we op onszelf reflecteren. Het heeft me gewezen op hoe kort dit leven is en hoe onzeker, hoe snel het over kan zijn. Het heeft me gewezen op al het tijdelijke plezier wat we nastreven, en hoeveel tijd we verspillen met ego-gerelateerde zaken die slechts onze reputatie of gevoel van eigenwaarde moeten versterken. Ik ben me bewust van hoe belangrijk het is om compassievol in het leven te staan en ben gaan nadenken over hoe ik dit kan toepassen op mijn eigen leven. Vegetarier worden stond al een tijdje hoog op mijn lijst, en tijdens de cursus had ik de knoop doorgehakt. Tot ik die avond in bed lag en plots met een schok bedacht dat dus ook mijn vaders tagliatelle met gerookte zalm voorgoed verleden tijd is.. Dus ik denk er nog even over na haha. Geen vlees meer is stap een, en vis, daar werk ik nog aan. Het leven in het klooster was interessant om van zo dichtbij mee te maken. De kleine monnikjes waren echte boeven! Heel vaak sjeesden ze rondom de tempels, maakten salto's in het gras of plaagden de honden. Er hing een diepe magische sfeer, vooral 's ochtends als ik naar mijn yogaplek wandelden en ik de monniken hoorden chanten in de tempel, en de zon achter de tempels op de andere heuvels zag opkomen. Het eten in het klooster was heeeerlijk! 's Ochtends tibetaans brood en zelfgemaakte pindakaas, 's middags een groot buffet met rijst, vegetarische curry's en allerlei groentenschotels, en 's avonds een lichte maaltijd met soep en brood.

Na de cursus ben ik met de Colombiaan Santiago (ook van de cursus) en mijn kamergenootje Angela naar Boudha gegaan, een half uurtje lopen van het klooster. We zitten daar nu in een guesthouse (waar trouwens nog 4 anderen van de cursus blijken te zitten, gezellig!) en zijn bezig met veel slapen, ontspannen, yoga en toekomstplannen maken. Ik blijk een negatieve imprint in mijn karma te hebben, want mijn plannen voor Tibet zijn helaas in het water gevallen. De Chinese overheid heeft namelijk zonder reden vrolijk besloten om de grens te sluiten voor toeristen, tot mei. En op 2 mei gaat mijn vlucht naar Sri Lanka...  Maar zoals Ani Karin altijd zei:'Zie negatieve gebeurtenissen als positief, ze leren je je geduld en compassie te creeeren en negatieve gedachten om te buigen in iets positiefs!' Dus daar ben ik druk mee bezig. Waarschijnlijk ga ik met Angela naar Kathmandu waar we in de vallei nog wat mooie plaatsen gaan bezoeken. Dan gaat zij naar Pokhara en ben ik van plan om naar een nationaal park te gaan, en misschien op de terugweg langs Lumbini, waar Boeddha geboren is. We zien wel hoe het gaat lopen verder, ik weet nu wel dat vooruit plannen vaak niet zoveel zin heeft! 

Hoe gaat alles in Nederland? Wil graag horen waar jullie allemaal mee bezig zijn en wat voor spannende dingen er gebeuren en wat ik allemaal mis. Met nog maar 1,5 maand te gaan begint het op te schieten, zes weken is eenzomervakantie! Dat is eigenlijk niets. Ik hoop dat alles goed gaat met jullie. Weet dat ik ondanks dat ik niet zo heel veel laat horen, wel veel aan jullie denk! 
 

Veel liefs, Nienke