Schoonmaakacties, spelplannen en ziek zijn

Vorige week zondagochtend waren we niet zoals gewoonlijk bezig onze was te doen, maar liepen we richting Dashaswamedh ghat, dat is de main ghat, waar we waren uitgenodigd om mee te doen aan een schoonmaakactie. 'Schoonmaken? Varanasi?' Ja dat was ook wat ik als eerst dacht, maar mijn nieuwe motto is tegenwoordig 'Be the change you want to see in the world' (van Mahatma Gandhi) dus gingen we op weg. Het event was georganiseerd door een jonge Amerikaanse vrouw, Joanne Kelly, die erg bezorgd is om de manier waarop de inwoners van Varanasi omgaan met de Ganges en de stad. Overal ligt afval, en hoewel de Ganges opperheilig is, is het een daad van zelfmoord om daarin als westerling te gaan zwemmen. Toen we aankwamen kregen we een pet met 'Word wakker Varanasi!' erop in het Hindi en moesten we eerst 1,5 uur wachten waarin werd gepraat en waarin rituelen langs de Ganges werden uitgevoerd voordat we konden gaan schoonmaken. De Indiers stonden perplex dat wij, rijke toeristen in hun ogen, met bezems en plastic handschoenen de vieste troep oppakten en opruimden. Dus we konden nauwelijks schoonmaken, om de meter stond een fotograaf van een krant die begon te flitsen en aanwijzingen gaf hoe we moesten staan. Resultaat, maar liefst in drie nationale kranten, alledrie met foto en in een krant staan we zelfs met onze volledige naam vermeld! Zo word je nog eens beroemd in Varanasi. Ben blij dat we dit initiatief hebben kunnen steunen, want het is inderdaad ongelofelijk hoe vies de Ganges is en hoe slecht de Indiers met hun afval omgaan. Hopelijk hebben we ze iets meer wakker gemaakt!

Verder is onze week iets anders verlopen dan de planning was, we werden namelijk alledrie geveld door diarree.. En dat zorgde ervoor dat we vooral veel op bed lagen, naar de wc renden en weer in bed gingen liggen, en verder niet veel hebben uitgevoerd omdat we ons daar te zwakjes voor voelden. Vrijdag ging het gelukkig weer vrij goed, en dat was mooi want de annual function van de Ashray vond plaats op deze dag. Deze function was voor de hele board van de school inclusief de 5 Nederlandse mensen van het Benares Schoolfonds die Ashray financieel steunen vanuit Nederland, en nu voor drie weken zijn overgekomen om te vergaderen en een nieuwe begroting  te maken. Het was heel leuk dat we daar wel bij konden zijn. Er was een kunstexhibition, waarbij ook kunst is tentoongesteld die wij met de kinderen hebben gemaakt, zoals de zelfportretten. En verder werd er op het dak een hele voorstelling gehouden. Er was klassieke dans, een tabla optreden, een goochelshow, acrobatiekshow en een toneelstukje over Roodkapje. En dat allemaal door de leerlingen zelf! Het was superleuk om te zien, en de kinderen straalden van trots toen er zo hard geklapt werd. Ze waren helemaal opgedoft, compleet met make up en sieraden. In Nederland zouden we het verschrikkelijk vinden, maar men vindt dat hier heel mooi.

Gisteren was het weer parkdag! Eens per maand gaan alle kinderen een ochtend naar het park toe, wat hier geld kost, en dan kunnen ze daar ravotten, voetballen, springtouwen, etcetera. Dat is altijd heel erg leuk omdat je voor spelletjes doen geen woorden nodig hebt. Met lesgeven voel ik me vaak toch wel een buitenstaander, omdat de taaldrempel zo hoog ligt. Maar als je in het park zoveel plezier met ze hebt voel ik me meer een van hen, en dat voelt goed! We merken wel dat er veel te weinig speelspullen zijn. Voor 70 kinderen zijn er een paar springtouwen, 1 voetbal, een tennisbal en verder een parachute met balletjes (wat ze overigens helemaal geweldig vinden). Ons plan is dus ook om van het gedoneerde geld onder andere houten cricketsets te kopen, een paar goede voetballen, badmintonsets, en meer buitenspeelspullen. Daar maken we de kinderen heel erg blij mee!

We zijn ook druk bezig met het voorbereiden van een speldag volgende week zaterdag. Met alle kinderen gaan we dan naar een groot sportveld buiten de stad waar we een dag blijven en ook picknicken. We gaan een Nederlandse spellentoernooitje organiseren, compleet met zaklopen, spijkerbroekhangen, spijkerpoepen, touwtrekken, en nog veel meer spelletjes. Heel erg leuk om voor te bereiden! Ook hier gebruiken we het gedoneerde geld voor, om hier de materialen voor te kopen. Ons idee is ook om het eten voor de picknick zelf te kopen en dan iets specialers te maken dan dat ze normaal gesproken krijgen. Geen banaan, wat hier het goedkoopste fruit is, maar een appel bijvoorbeeld. We hopen dat de kinderen het leuk zullen vinden, en natuurlijk komen er foto's van op mijn weblog!

Wat we afgelopen week ook geregeld hebben, is onze kerstvakantie! 19 December komt Sjoerd, de vriend van Maaike, over voor twee weken, en samen met Mattijs, de andere Nederlandse vrijwilliger, en Tom, onze Ierse vriend, gaan we voor 10 dagen naar Kalkutta en Darjeeling toe! Dat betekent dat ik met Kerst wakker word met uitzicht op de Mount Everest, geen verkeerd idee toch? We hebben de treintickets nu besteld, en voor een afstand van minstens 600 km en dan ook nog terug betalen we 15 euro per persoon, het is hier echt niet duur!

Het gaat verder allemaal zijn gangetje. Ik blijf het zeggen, maar de tijd vliegt voorbij. We moeten nog steeds wennen aan het Indiase tempo, wat gewoon veel lager ligt dan het Nederlandse tempo. Hierdoor hebben we vaak het gevoel niet hard genoeg te werken, en ook is het moeilijk dingen te regelen. Van tevoren hadden we bedacht dat we heel veel wilden gaan doen, maar het is moeilijk om dat allemaal te realiseren. We moeten ons overgeven aan het Indiase ritme, en dat is heel frustrerend af en toe! Om dingen te regelen zijn we ook afhankelijk van andere Indiers, en aangezien Indiers niet goed zijn in afspraken maken gebeurt het nogal eens dat dingen op het laatste moment toch niet doorgaan. Zo wilden we gistermiddag met klas 4/5 naar de bioscoop, maar op het laatste moment bleek dat de film waar we naar toe wilden niet meer in de bioscoop draaiden terwijl de dag daarvoor de leraressen nog zeiden van wel. Dus moesten we het weer uitstellen.. Dit gebeurt vaker en is hier heel normaal, maar het irriteert ons soms wel! We hopen gewoon dat we aan het einde een voldaan gevoel hebben, en het idee hebben dat we gedaan hebben wat we moesten doen. Het blijkt toch iets lastiger om je over te geven aan het Indiase ritme!

Nou, ik moet weer stoppen. Ik hoop dat alles in Nederland goed gaat. Hoor dat de euro op vallen staat, succes ermee haha. Ik leef hier nogal afgesloten van al het wereldnieuws en dat bevalt me eerlijk gezegd wel! Maar als het zover is, laat maar weten. Het stampotseizoen is ook weer aangebroken hoorde ik, oooh dat is wel iets wat ik mis hoor! De curry's vervelen nog niet, maar een stampotje op zijn tijd.. Tsja, je kunt niet alles hebben! Tot schrijvens, ik denk aan jullie!

Veel liefs, Nienke